Η άλλη οπτική είναι ότι ο πάγκος, «κούνησε» λιγάκι το μυαλό των δυο αστέρων του «Δικεφάλου» και τους έδωσε το κίνητρο να αποδείξουν ότι κακώς βρέθηκαν εκτός ενδεκάδας. Ειδικά ο Σλοβάκος πραγματοποίησε εμφάνιση σαν κι εκείνες που έκανε στο ξεκίνημα της σεζόν και παρότι δεν πέτυχε γκολ, ήταν σαφέστατα ο MVP της νίκης (γενικώς η τριάδα Στοχ – Λούκας – Βούκιτς, όσο διάστημα αγωνίστηκε μαζί, έφτιαξε ωραία πράγματα).
Τι από τα δυο ισχύει λοιπόν; Δικαιώθηκε ή εκτέθηκε ο Στέφενς; Νομίζω ότι θα χρειαστεί χρόνος να δοθεί απάντηση. Αυτή τη στιγμή στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ εξελίσσεται μια μάχη. Ο Ολλανδός έχει «χάσει» αρκετούς ποδοσφαιριστές, ωστόσο παρότι αυτό ακούγεται καταδικαστικό για τον ίδιο (τέτοιες κόντρες, ειδικά στην Ελλάδα, τελειώνουν πάντα με απόλυση...), προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι. Άλλωστε, περιπτώσεις σαν του Φερνάντο Σάντος, όπου οι παίκτες του τον αγαπάνε συνήθως μέχρι λατρείας και παίζουν κάθε ματς και για εκείνον, αποτελούν μία συνταγή επιτυχίας, όχι όμως και τη μοναδική.
Μια ομάδα μπορεί να προοδεύσει ωραιότατα και δίχως να θεωρεί ο κάθε ποδοσφαιριστής τον κόουτς ...δεύτερο πατέρα (όπως π.χ. ο «Κατσούρ» τον Σάντος). Αρκεί να τον σέβεται. Και ο σεβασμός προκύπτει με δυο τρόπους. Ο πρώτος αφορά τη δικαιοσύνη. Όσο ο προπονητής φέρεται δίκαια σε όλους, τόσο διατηρεί ζωντανές τις πιθανότητες του να πετύχει. Ο δεύτερος και σημαντικότερος στη χώρα μας, αφορά τις επιτυχίες. Ο παίκτης θέλει πάνω από όλα να κερδίζει και να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Αν πειστεί ότι ο τρόπος του προπονητή του εξασφαλίζει νίκες, θα τον σεβαστεί. Έστω και με βαριά καρδιά.
Ο -απότομος, απόμακρος, αγενής και δεν ξέρω τι άλλο του καταλογίζουν- Στέφενς- άδικος δεν έχει δείξει να είναι. Παίζει όποιος αξίζει. Όσο για τις νίκες; Κουτσά – στραβά έρχονται. Άρα ο Ολλανδός προς το παρόν το παλεύει στα ίσια το «ντέρμπι» των αποδυτηρίων. Και με κινήσεις όπως η περιθωριοποίηση του Στοχ και του Λούκας (όταν του βγαίνει και το αποτέλεσμα) πιθανότατα κερδίζει και πόντους.
Το καλύτερο θα ήταν φυσικά να μη χρειάζεται να καταφεύγει σε τέτοια επικίνδυνα τρικ. Εντούτοις στον φετινό τρελό ΠΑΟΚ, είναι δεδομένο ότι αν τελικά προκύψει κάτι καλό, θα προκύψει μονάχα μέσα από συγκρούσεις...
Υ.Γ. Το ντέρμπι, τελικά ήταν όντως ντέρμπι. Τουλάχιστον όσον αφορά το αμφίρροπο του αποτελέσματος μέχρι το τελευταίο δεκάλεπτο. Αγωνιστικά ωστόσο ο Άρης θα μπορούσε να δεχθεί περισσότερα από πέντε κι έξι γκολ αν ο Διούδης δεν βρισκόταν σε σπουδαία βραδιά (μέχρι το λάθος του στο 2-1). Σκεφτείτε ότι εκτός από τα τέρματα του Λούκας, του Κλάους και του Βούκιτς, ο ΠΑΟΚ είχε ακόμα ένα δοκάρι και ένα καθαρό πέναλτι που δεν του δόθηκε. Κι όμως, αν κατάλαβα σωστά από τις δηλώσεις τους, οι Κιτρινόμαυροι θεωρούν ότι έκαναν ικανοποιητική εμφάνιση! Ίσως επειδή αντιλαμβάνονται ρεαλιστικά τις δυνατότητες τους.
Γενικώς ο Άρης, κατά τη γνώμη μου, είναι μια κακή ομάδα με καλό προπονητή (μάλλον) και καλό τερματοφύλακα (σίγουρα). Του φτάνουν αυτά για να σωθεί; Θα δείξει. Πέρυσι πάντως του έφτασε ο... Σούλης Παπαδόπουλος.
