Το ...απαράμιλλο στιλ του δίνει όλες τις αφορμές του κόσμου σε όποιον θέλει να τον δουλέψει και σε συνδυασμό με τις εξαιρετικής πρωτοτυπίας δηλώσεις του (αν και εδώ που τα λέμε όσα είπε μετά το πρώτο ματς με τη Ρουμανία για την κατάκτηση των τριών βαθμών ήταν πραγματικά πρωτότυπα...) το στερεότυπο του ποδοσφαιριστή – κάγκουρα βρίσκει στον Μήτρογλου την απόλυτη ενσάρκωση του.
Όλα αυτά κάποιοι τα βρίσκουν ενοχλητικά, εγώ τα βρίσκω θεμιτά. Η πλάκα ποτέ δεν έβλαψε κανέναν, εκτός από εκείνους που την πήραν πιο σοβαρά από όσο έπρεπε. Εκείνο αντιθέτως που δεν βρίσκω διόλου θεμιτό είναι να εγκαλείται ο ποδοσφαιριστής επειδή δεν στεκόταν σούζα την ώρα της ανάκρουσης του εθνικού μας ύμνου. Πολύ περισσότερο, να εγκαλείται επειδή δεν ξέρει τα λόγια!
Το αναφέρω, διότι σχολιάστηκε πολύ στα social media. Το έχω διαβάσει στο παρελθόν και για άλλους παίκτες. Με μια λογική στα όρια της Χρυσής Αυγής, οι Ελληνάρες του διαδικτύου απαιτούν από όποιον φοράει το εθνόσημο, αν δεν συγκινείται, τουλάχιστον να δείχνει ότι συγκινείται ακούγοντας τον εθνικό ύμνο. Και φυσικά να τραγουδάει. Με το πάθος που το κάνουν συνήθως οι Ιταλοί, οι οποίοι, αν του έχετε δει, κραυγάζουν «Ιτάλια, Ιτάλια» πιο δυνατά και από τους οπαδούς στις κερκίδες!
Η συνήθης παρεξήγηση. Μια παρεξήγηση εσκεμμένη και επικίνδυνη, η οποία έχει καλλιεργηθεί από όσους έχουν θεωρούν τον πατριωτισμό, όχι μια εσωτερική διαδικασία διαρκείας αλλά μια δημόσια επίδειξη ελληνοφροσύνης.
Στο δικό μου μυαλό όμως πατριώτης δεν είναι αυτός που κλαίει μόλις ακούει τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν». Δεν έχω κανένα τρόπο μετρήσω τη γνησιότητα των δακρύων του άλλωστε και πολλές φορές τα δακρυσμένα μάτια λένε τα μεγαλύτερα ψέμματα. Στο δικό μου το μυαλό πατριώτης είναι αυτός που κάνει τη δουλειά του και ζει τη ζωή του όσο μπορεί καλύτερα. Διότι αυτός που κάνει τη δουλειά του και ζει τη ζωή του όσο μπορεί καλύτερα, βοηθάει και τη χώρα του να γίνεται καλύτερη.
Προσωπικά λοιπόν το μόνο που απαιτώ από όποιον φοράει το εθνόσημο είναι να το τιμά με τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια. Ο Μήτρογλου το τιμά. Αυτό μου αρκεί...
